Sneeuw rond de maan 2

De machtige gaan hun gang Ze maken  dingen in ons los Europa vernederd en bang Loontje en boontje nu de klos Door duistere krachten gedreven Waarin we onze eigen weg moeten gaan Heb ik woorden van wijsheid geschreven Zolang ik zal schrijven en mogen bestaan In deze krankzinnige tijd tussen t oorn en hoop In vurige liefde gloed met elkander vereend Wenend om al het onschuldig vergoten bloed Met twee handen vliegen vangen met stroop De hoop op vrede in de koude lucht beweend In stilte met de adem van God die ons behoedt  Geschreven door Elize Augustinus Op 29 juli 2025

  De lucht is nu weer helder blauw zonder uitgewaaide strepen en waas om de zon een lichtgevende warmte bron met daaronder het zoete gezang van vogels zodra de dag begon in open hemelen met de bedauwde bloemen  de wind die wij inademen in het vurige heelal  dat er vrede mogen zijn de vlinders om ons zoemen  in  stilte van de natuur ver weg van het geknal waarin wij meegesleept dreigen te worden tezamen zuchten en tezamen klagen voert ons voort door heilig licht bemind ontroerd de geest vervoerd tot zingen een waterval van heldere schone melodieën die wij beamen gelijk een vogel die aan zijn kooi ontsnapt opgericht en veilig  alles verwacht van het leven en elkaar met liefde omringen  Geschreven  door  Elize Augustinus  21 mei 2025

De waanzin regeert Het geweld ten hemelschreiend Van de geschiedenis niet geleerd  Wollen sokken voor soldaten breiend  Kerkelijke leraars onbekeerd  Een dode meer of minder  Ver van huis en zelf ongedeerd Zonder gewetenswroeging noch hinder  Biddende in het vlees van de wereld geest  Voortgestuwd door het beest  Geschreven door Elize Augustinus  Op 06 augustus 2024

het uiterlijk van de dichter werd zacht  wanneer het de gevoelens weerspiegelde  waarvan het hart sprak verlicht door een glans van liefde goedheid en waarachtige toewijding  des te sterker voelde de kunstenaar  in het bewogen hart de angel van de duivelse kwaadaardigheid steken, hier  en daar en overal waar de echo’s  van het kwaad weerkaatst werden daalde  de dichter met het gewonde hart  af naar  de oever der rivier door de ondergaande  zon rood gekleurd waar het plotseling  in onderdook om op te staan , uitziende  op de vredige pracht  onder dezelfde oude  boom om  voor  zonsopgang te luisteren  naar de  melodieën die Hij had  geleerd  Geschreven  door  eliZe Augustinus  op 16 september 2023