Europa vernederd en bang

De machtige gaan hun gang
Ze maken dingen in ons los
Europa vernederd en bang
Loontje en boontje nu de klos


Door duistere krachten gedreven
Waarin we onze eigen weg moeten gaan
Heb ik woorden van wijsheid geschreven
Zolang ik zal schrijven en mogen bestaan


In deze krankzinnige tijd tussen toorn en hoop
In vurige liefde gloed met elkander vereend
Wenend om al het onschuldig vergoten bloed


Met twee handen vliegen vangen met stroop
De hoop op vrede in de koude lucht beweend
In stilte met de adem van God die ons behoedt


 Geschreven door
Elize Augustinus
Op 29 juli 2025






































Populaire posts van deze blog

Waar de schijnwerpers dagelijks op gericht staan

Afbeelding
Intussen weten we wel  dat in het land samen naast elkaar niet meer kan bestaan martelingen hongersnood dorst en dood we blijven stilstaan waar de schijnwerpers dagelijks op gericht staan volmaakt zal het in de tuin die we aarde noemen nooit zijn  en dit herinnerd ons; aan onze broeder mens geen water maar een stok met een spons gedrenkt in azijn begraven en weer opgestaan van een gedoemde planeet terug naar het vredelicht Geschreven door Elize Augustinus op 03 augustus 2025
Meer lezen

Lentelied

Afbeelding
  De lucht is nu weer helder blauw zonder uitgewaaide strepen en waas om de zon een lichtgevende warmte bron met daaronder het zoete gezang van vogels zodra de dag begon in open hemelen met de bedauwde bloemen  de wind die wij inademen in het vurige heelal  dat er vrede mogen zijn de vlinders om ons zoemen  in  stilte van de natuur ver weg van het geknal waarin wij meegesleept dreigen te worden tezamen zuchten en tezamen klagen voert ons voort door heilig licht bemind ontroerd de geest vervoerd tot zingen een waterval van heldere schone melodieën die wij beamen gelijk een vogel die aan zijn kooi ontsnapt opgericht en veilig  alles verwacht van het leven en elkaar met liefde omringen  Geschreven  door  Elize Augustinus  21 mei 2025
Meer lezen

Aan de oever der rivier

Afbeelding
het uiterlijk van de dichter werd zacht  wanneer het de gevoelens weerspiegelde  waarvan het hart sprak verlicht door een glans van liefde goedheid en waarachtige toewijding  des te sterker voelde de kunstenaar  in het bewogen hart de angel van de duivelse kwaadaardigheid steken, hier  en daar en overal waar de echo’s  van het kwaad weerkaatst werden daalde  de dichter met het gewonde hart  af naar  de oever der rivier door de ondergaande  zon rood gekleurd waar het plotseling  in onderdook om op te staan , uitziende  op de vredige pracht  onder dezelfde oude  boom om  voor  zonsopgang te luisteren  naar de  melodieën die Hij had  geleerd  Geschreven  door  eliZe Augustinus  op 16 september 2023  
Meer lezen