Waar de schijnwerpers dagelijks op gericht staan

Intussen weten we wel 
dat in het land samen naast
elkaar niet meer kan bestaan

martelingen hongersnood
dorst en dood

we blijven stilstaan
waar de schijnwerpers dagelijks
op gericht staan

volmaakt zal het in de tuin
die we aarde
noemen nooit zijn 

en dit herinnerd ons;
aan onze broeder mens

geen water maar
een stok met
een spons gedrenkt in azijn

begraven en weer opgestaan
van een gedoemde planeet
terug naar het vredelicht


Geschreven
door
Elize Augustinus
op 03 augustus 2025














Populaire posts van deze blog

Lentelied

Aan de oever der rivier